കിളിമരക്കൊമ്പത്തായ്

മുറ്റത്തു വാടിക്കുഴഞ്ഞു കിടക്കുമീ
മുല്ലച്ചെടിയ്ക്കുണ്ടു ചെല്ലാന്‍
ഓര്‍മ്മിച്ചണച്ചു മണക്കുവാനായിരം
പൂമൊട്ടു നല്‍കിയതല്ലെ?
രാവേറെ വൈകാതെ
സന്ധ്യയ്ക്കു മുമ്പുഞാന്‍
പൂക്കള്‍ വിടര്‍ത്തിയതല്ലെ
കത്തുന്ന വേനല്‍ മുറിച്ചു കടക്കുവാന്‍
ഏകീലേയല്‍പം തണലും
ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്നയാമഴത്തുള്ളിയില്‍
ചിന്നിത്തെറിക്കുന്ന പൂഴി
തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു ദൂരത്തു വീഴ്ത്താതെ -
നല്‍കീലേയല്‍പസുഗന്ധം
എന്നിട്ടുമെന്തിനാണീങ്ങനീപ്പുമരം
വെട്ടിയടര്‍ത്തിയകറ്റി?

വെട്ടേറ്റു വീണുകിടക്കും കിളിമരം
പൊട്ടിത്തകര്‍ന്നയെന്‍സ്വപ്നം
ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞു കിടന്നു ഞാന്‍ നല്ലയീ-
ക്കിളിമരക്കൊമ്പു നിറയെ
താഴത്തു വീഴാതെ കൊമ്പോടടുപ്പിച്ച്
താങ്ങിപ്പിടിച്ചെത്ര നിര്‍ത്തി.

രാവിന്‍റെ നീലപ്പുതപ്പിലൊത്തിരി
ചൊല്ലിയിരുന്നേറെ വൈകും
എങ്കിലുമിത്തിരി ചൊല്ലുവാനെപ്പൊഴും
നാളേയ്ക്കു വെയ്ക്കുമെന്നെന്നും
ഇനിയില്ലയൊന്നിച്ചിരിക്കാന്‍ പകലുകള്‍;
ഒരുകുറ്റിമുല്ലയായ് , പിണയാതെ പടരാതെ
ചെറുമുറിക്കുള്ളിലൊതുക്കാം.
വെള്ളച്ചുമരുകള്‍ വസ്ത്രങ്ങളാക്കിയെന്‍
പച്ചപ്പും മെല്ലെ മറയ്ക്കാം.

***********************
സിന്ധുസുരേഷ്.
*********************