ചോര പുരളുന്നതിങ്ങനെ

കഴുത്തൊടിഞ്ഞൂപോവുന്ന ഒരു പിടി
വെടിയുണ്ടകളെകുറിച്ചു
ഒരിറ്റു കണ്ണീര്‍പൊഴിക്കാന്‍ പോലും
സമയം കിട്ടിയെന്നുവരില്ല.
പിടഞ്ഞുടയുന്ന ജീവന്‍
അപ്പോഴേക്കുശരീരത്തില്‍
ഒരു ചിത കൊളുത്തിയിരിക്കും.
വെടിയുണ്ട തുളച്ച ഓര്‍മകള്‍
മണ്ണും ചോരക്കറയും നിറച്ചു
മൗനം കടിച്ചുപിടിച്ചിരിക്കും .
വെടിമരുന്ന് മണക്കുന്ന കാറ്റ്
തോക്കിന്‍കുഴലിനെ
കഴുകിയുണക്കുകയാവും .
ആത്മഹത്യ ചെയ്ത ദിക്കുകള്‍
തെളിവുകളൊന്നും നല്‍കില്ല.
കാഞ്ചിയിലാരുടെയും
വിരല്‍പ്പാടും കാണില്ല.
തലച്ചോറു തുളച്ചു
ഒച്ചയടഞ്ഞുപോകുന്ന നിലവിളിയെ
കാല്‍കീഴില്‍ മണ്ണുപുതഞ്ഞ
ഒരു വിത്ത് ഒളിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്നത്
അധികമാരും ആറിഞ്ഞിരിക്കാനിടയില്ല.
മണ്ണും എതിര്‍ സാക്ഷി പറയില്ല.


പൊടുന്നനെ അപ്രത്യക്ഷമാവുന്നവരെ
പറ്റിയെഴുതാന്‍ ഒഴിഞ്ഞ നാട്ടുവഴിയിലെ
ഒരുപൂവും അതിന്‍റെ ചെന്തീ നിറം
ആര്‍ക്കും പകരം തന്നെന്നിരിക്കില്ല'
കേകയും കാകളിയും വഴിമാറി നടക്കും
ഉപമയും ഉല്‍പ്രേക്ഷയും വാര്‍ന്നുപോയ
നിലവിളി ഈരടിയെന്നുപോലും പാടിത്തരില്ല.
ഇനിയാരും അന്വേഷിച്ചുവരാതവണ്ണം
വരണ്ടുവിണ്ടുപോയൊരു വാക്കോ
സ്വയം കൈവിലങ്ങണിഞ്ഞു നില്‍ക്കും.
പാതിവെന്ത മരണം കനച്ചു ചുവയ്ക്കുന്ന
ഓര്‍മകളാണിന്ന് എന്‍റെയും കവിത.

അവരിലാരൊക്കെയോ മരിച്ച രാത്രി
വന്നുവിളിക്കില്ലൊരിക്കലും നമ്മെ.
ഓര്‍ക്കാപ്പുറത്തു വന്നു തൊട്ടുണര്‍ത്തി
അലോസരപ്പെടുത്തില്ലൊരിക്കലും.....
നക്ഷത്രത്തുള വീണ മൗനത്തെ നമ്മള്‍
ആകാശമെന്ന് വിളിക്കാന്‍ പഠിച്ചിരിക്കും.
നമ്മള്‍ പരസ്പരം അത്രമേല്‍
അവിശ്വസിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കും.
കൊടുങ്കാറ്റുകള്‍ വേവുന്ന അടുപ്പില്‍
തിളയ്ക്കുന്ന ഒരു തുള്ളി ജീവന്‍
മാത്രമാണിന്നു നിന്‍റെയും
സംഭാഷണങ്ങള്‍.

ചുടലമണം പുറണ്ടേതൊരു വാക്ക്
നമ്മിലാരെ തിരക്കിവരാതിരിക്കില്ലെ?
******************************












വി . ജയദേവ്.
............................